Nieuwe tribunes

ADO beleefde een sterk seizoen in 1956/1957. De club promoveerde aan het einde van het seizoen naar de eredivisie. Door deze belangrijke sportieve stap en het toenemende aantal leden besloot de club de tribunes uit te breiden. Er was alleen een probleem: ADO had hier geen geld voor. Daarom wendde de club zich tot de Nutsspaarbank. 75.000 gulden mocht de club lenen. De gemeente stond garant voor het bedrag.

Vrijwel gelijk na de goedkeuring van de Haagse gemeenteraad voor de garantstelling, begon de bouw van een nieuwe tribune in het Zuiderpark. Aan de Moerwijkzijde verrezen zitplekken voor duizenden fans. Op 1 september 1957 werd de gloednieuwe tribune officieel geopend tijdens de competitiewedstrijd tegen VVV.

Jaap Advocaat

Sommige medewerkers van de Nutsspaarbank bleven hun werk bij de bank combineren met een voetbalcarrière. Dat was het geval met Jaap Advocaat. Samen met zijn zus en broers, waaronder huidige bondscoach van Oranje Dick, groeide hij op in Transvaal. Voetballen zit hem in het bloed. ,,Op straat zijn we groot geworden met voetbal, zeg ik altijd maar. Daar is alles begonnen. Wij werden altijd de straat op gegooid. Ga je daar maar vervelen. Zo ging dat vroeger’’, lacht Jaap.

Voor Jaap begon het allemaal bij de lokale club A.T.V.V. (Albertinck Thijmstraat Voetbal Vereniging). Zijn vader voetbalde daar ,,en als klein jochie ging ik altijd mee. ’s Avonds en zondags waren we altijd op dat voetbalveld te vinden. Daar ben ik ook begonnen met voetballen. Toen ik 14/15 jaar was ben ik naar ADO gegaan. Daar ben ik in de betaalde jeugd terechtgekomen en op mijn 17e heb ik mijn debuut gemaakt in het eerste elftal van ADO.’’

Vanaf 1958 speelde Advocaat drie seizoenen voor ADO totdat hij werd verkocht aan Sportclub Enschede. Maar trainen bleef hij altijd doen bij ADO. ,,Dat mocht toen allemaal.’’ Hij woonde en werkte namelijk nog steeds in Den Haag. ,,Hoe dat begon is eigenlijk een vreemd verhaal. Ik ging op bezoek bij een vriend van mij, Huub Scherpenisse. Hij had zijn been gebroken. Hij zat ook bij ADO als rechtsback en hij werkte ook bij de Nutsspaarbank in Scheveningen. Toen ik daar op visite ging, was er ook een directeur van de Nutsspaarbank van Scheveningen. Die was op bezoek en hij vroeg op een gegeven moment aan mij wat ik deed voor werk. Ik zei dat ik op de giro-afdeling bij de Nederlandsche Handel-Maatschappij werkte. Waarop hij zei: ‘Goh, ik zoek een chef giro’. Kom maar een keer praten, zei hij.

,,Een overgang van heb ik jou daar’’, noemt Advocaat de overstap van baan in 1967. ,,Ik ging er financieel op vooruit. Dat was een stap hoor.’’ Hij ging aan het werk in het kantoor aan de Badhuiskade. Ook verhuisde hij naar Scheveningen. ,,Dat was echt wennen hoor als Hagenees. De bank had een appartementencomplex laten bouwen aan de Vijzelstraat en in elk portiek mocht een werknemer van de Nutsspaarbank gaan wonen. Dus toen ben ik verhuisd. Later heb ik ook via de bank een huis gekocht een paar honderd meter van de Badhuiskade.’’ Bij de bank kreeg hij ook altijd de ruimte om naast zijn werk 25 uur per week te trainen en wedstrijden te spelen. ,,Dat was prima in te vullen.’’ Jaap is altijd bij de Nutsspaarbank blijven werken, totdat hij met de VUT ging op 56-jarige leeftijd in 1998.

Woody Louwerens

Advocaat kwam dus min of meer terecht bij de Nutsspaarbank dankzij een andere voetballer. Hij deed vervolgens hetzelfde voor Woody Louwerens. De twee mannen kenden elkaar via het voetbal. In de jaren zeventig zaten de twee met elkaar in het team bij Holland Sport dat later FC Den Haag ging heten na de fusie met ADO. Woody was de doelman. Maar de voetbalcarrière van Louwerens begon bij ADO.

,,Ik woonde vlakbij het Zuiderpark. Daar ben ik opgegroeid’’, vertelt Louwerens. Met zijn vader ging hij naar wedstrijden van ADO kijken. ,,We gingen niet wekelijks, maar wel vaak.’’ Op zijn tiende ging Woody zelf voetballen bij de club in het Zuiderpark. ,,Toen mocht het niet eerder. Nu mag dat al vanaf vijf jaar, maar toen niet. Ik heb daar tot mijn achttiende gezeten en ben toen overgestapt naar het toenmalige Holland Sport.’’ Hier maakte hij kennis met Jaap, die wist dat het kantoor in Scheveningen nog een beheerder zocht. Hij vroeg of dit niet iets was voor Woody, die toen nog bij het postkantoor werkte.

,,Zo kwam ik op mijn 25e terecht bij de bank’’, aldus Louwerens. De keeper van FC Den Haag zou maar liefst 33 jaar in dienst van de bank blijven. Louwerens maakte de fusie met VSB Bank mee en de overgang naar Fortis. ,,Uiteindelijk werd ik een van de acht regiodirecteuren die het land kende.’’

Voor Louwerens ging werk wel altijd voor voetbal. ,,Op een gegeven moment had ik wel door dat ik niet zo goed was dat ik kon leven van voetbal.’’ Dat was ook de reden dat Woody in de jaren zeventig niet de keeper van ADO wilde zijn. ,,Bij ADO begonnen ze al met trainen in de middag.’’ En dat kon Louwerens niet combineren met werk. De trainingen bij Holland Sport daarentegen begonnen pas na 16.30 uur. ,,Ik trok toen veel met Jaap op. We gingen samen naar trainingen.’’ De combinatie tussen werk en voetbal ervaarde hij nooit als zwaar, ondanks dat hij 25 uur per week moest trainen. ,,Laten we niet overdrijven. Het is sport. Het wrong wel eens tijdens trainingsweken, maar daar werd meestal wel iets op gevonden.’’

Naar eigen zeggen heeft Louwerens na zijn actieve voetbalcarrière zijn plicht gedaan voor ADO. Zo was hij namelijk een tijd bestuurslid van de Haagse club. Ook was hij even vicevoorzitter eind jaren tachtig. Maar tegenwoordig kijkt hij geen wedstrijden meer van ADO. ,,Het risico dat ik geen aantrekkelijk voetbal zie, is te groot. Vroeger was aantrekkelijk voetbal spelen veel belangrijker. Tegenwoordig zijn resultaten het belangrijkst.’’